Vikuleg gagnrýni á Spaugstofuna

Leiðin í átt að húmor, er vandrötuð leið - að minnsta kosti hjá Spaugstofunni.

Sketchar Spaugstofunnar eru því miður æ lélegri. Góður sketch er uppbyggður þannig að hann kemur áhorfandum á óvart, hann er ekki fyrirsjáanlegur og ekki langdreginn. Pönslænið á að koma á óvart, og best er ef að áhorfendur gætu brosað út í annað. Þetta er Spaugstofunni ekki að takast.

Eftirhermur Spaugstofunnar eru líka lélegar. Góð eftirherma hefur stúderað frummyndina og getur líkt eftir henni þannig að allir viti hvern er verið að leika. Hver er tildæmis að fatta túlkun Karls Ágústs Úlfssonar á Helga Seljan? Það er átakanlegt að horfa á hálfsextugan kall leika 29 ára gamlan mann - sorglegt.

Frumleiki Spaugstofunnar er nánast engin. Frumleiki er ein grunnþörf lista, hann er ekki til staðar hjá okkar mönnum. Hvernig þætti okkur ef Bubbi væri alltaf að semja Stál og hnífur aftur? Fengjum við ekki nóg af kauða?

Ég vill fá Hrafn Gunnlaugsson aftur í staðinn fyrir Þórhall, hann hefði þó þorað að reka fleiri en Randver.

Fussum svei, meira um málið næsta laugardag.

Athugasemdir

[Jón Steinar Ragnarsson, 1.12.2007 kl. 22:37]

Nú talar þú eins og húmörfræðingurinn hans Jóns Gnarr í Laugardagslögunum í kvöld.  Sem mér fannst jú óborganlega fyndinn.

[Einar Ben Þorsteinsson, 1.12.2007 kl. 23:04]

Húmörfræðingnum var ekki stillt upp af tilviljun :)