Dæmi um "sameiginlegt" forræði

Dæmi um foreldra með sameiginlegt forræði þar sem barn dvelur jafnstóran part úr árinu hjá báðum foreldrum. Í þessu dæmi búa þau sitthvorum megin á landinu.

Einstæð móðir með sameiginlegt forræði og sama lögheimili og barnið:

Meðlag 18.000 á mánuði = 216 þús á ári (m.v. minnsta meðlag)

Barnabætur 20 þús á mánuði mán = 240 þús á ári

Samtals plús 456 þús á ársbasis

Einstæður faðir með sameiginlegt forræði og ekki sama lögheimili og barnið:

útgreitt Meðlag 18.000 á mánuði = -216 þús á ári (m.v. minnsta meðlag)

Barnabætur 0 kr. á mán = 0 kr.

Ferðakostnaður á ári = -100 þús (hóflega reiknað)

Samtals mínus 316 þús á ársbasis

________________________________________________

Samtals munur milli foreldra = 772 þús.

Er þetta réttlátt í ljósi þess að foreldrarnir hafa sama "kostnað" af barninu, veita sama húsaskjól og bera sama kostnað af daggæslu? Hvað segir jafnréttisstofa um þetta? Eða umboðsmaður alþingis? Eða félag einstæðra foreldra?

Mér er spurn....

Athugasemdir

[Kristberg Snjólfsson, 7.12.2007 kl. 18:23]

Ég er í þeirri stöðu að ég er með sameiginlegt forræði yfir tveimur dætrum mínum. Ég borga fullt meðlag fæ engar barnabætur. Ég get ekki fengið aðra stúlkuna skráða hjá mér nema fara í málaferli við fyrrverandi en það vill ég ekki þar sem nokkuð gott samkomulag er á milli okkar, en hins vegar ætti þegar sameiginleg forsjá er að meðlag ætti að detta sjálfkrafa niður, en á meðan lögheimili er skráð hjá henni getur hún innheimt meðlag og ég hef ekkert með það að segja nema fara í mál en slíkt hefur alltaf mest áhrif á börnin.

[Einar Ben Þorsteinsson, 7.12.2007 kl. 18:30]

Ef þú færir í mál þá getur dómari ekki annað en útskurðað öðru foreldrinu fullt forræði, þannig er víst blessuð lögin í dag.

[Meðlagslaus móðir (IP-tala skráð) 7.12.2007 kl. 22:17]

Ég og barnsfaðir minn höfum verið með sameiginlegt forræði yfir barni okkrar í 10 ár og barnið hefur dvalist til jafns hjá okkur báðum. - Lögheimili barnsins hefur ýmist verið hjá mér eða barnsföðurnum (aðallega vegna skólasóknar barnsins - okkur hefur aldrei þótt það skipta máli).

Það hvarflaði satt að segja að hvorugu okkar að einhverjar meðlagsgreiðslur kæmu til, hvorki til mín eða hans og það hefur aldrei neinn rukkað annað hvort okkar eða borgað hinu. Mig minnir hins vegar að ég hafi einhverntíman fengið barnabætur en við litum á það sem greiðslu til reksturs á barninu og það var notað til að borga eitthvað tómstundastarf ef ég man rétt.

Hvert sækir maður um meðlag? Eða afskráðum við okkur einhversstaðar?

Ætli barnið eigi endurkröfurétt á okkur?

[Axel Jón Fjeldsted (IP-tala skráð) 8.12.2007 kl. 12:46]

Þetta er hrópandi óréttlæti og mismunun. Í ljósi feminískra viðhorfa er jafnrétti kynjanna þegar kemur að barnauppeldi ekki til staðar í þessu þjóðfélagi. Og hvað...börnunum er þannig mismunað...mörg þeirra fá ekki að njóta feðra sinna. Sumir feður er líka kærulausir þegar kemur að börnum sínum en það er annar kapall

Hvet þig Einar að skrifa öllum opinberum stofnunum sem að þessum málum koma opið bréf.

[Jónína Rós Guðmundsdóttir, 9.12.2007 kl. 11:22]

Stórmerkilegur pistill hjá þér Einar, að sjálfsögðu, á að gilda jafnræði í þessu máli sem öðrum.  Það eru bara svo margir foreldrar sem eru í blóðugir baráttu um börnin sín að svona réttlætishugsun kemst ekki að. Og því miður eru enn of margir feður sem ekki hugsa nógu vel um börnin sín, finnst bara fínt að taka uppeldisstarfið út í stórum skömmtum einstaka sinnum..., það skemmir mikið fyrir....

[Þórey Birna (IP-tala skráð) 18.12.2007 kl. 15:17]

Þó svo að sumir feður nenni ekki að hugsa um börnin sín nema endrum og sinnum þá eiga þeir sem nenna því ekki að líða fyrir það.